دمای کوری (Curie temperature) یا نقطه کوری (Curie point) به دمایی گفته می‌شود که در آن مواد مغناطیسی خاصیت مغناطیسی ذاتی خود را از دست داده و به یک مغناطیس القایی تبدیل می‌شوند. پیر کوری (Pierre Curie) اولین شخصی بود که نشان داد خاصیت مغناطیسی مواد در یک دمای بحرانی از بین می‌رود. این دما برای عناصر مختلف اندازه‌گیری شده است. برای مثال دمای کوری آهن 1043 درجه کلوین و دمای نیکل حدود 627 درجه تعیین شده است. لیکن برای آلیاژهای گوناگون می‌بایست به طور مجزا دمای کوری محاسبه شود.
در زیر جدول مقدار دمای کوری برای بعضی از موارد نشان داده شده است.
در این زمینه بخوانید :
عوامل تعیین کننده‌ی نیروی مغناطیسی در مگنت ها
مقایسه الکترومگنت با الکتروپرمننت مگنت
حلقه پسماند مغناطیسی یا هیسترزیس
انواع مواد آهنربایی و گریدهای آنها
